στεροπηγερέτα

ὁ, Α

(επικ. τ.) αυτός που συγκεντρώνει τις αστραπές ή αυτός που βάζει σε ενέργεια τις αστραπές («στεροπηγερέτα Ζευς», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. είναι συνθ. με α' συνθετικό το ουσ. στεροπή «αστραπή» και β' συνθετικό είτε το ρ. ἀγείρω (πρβλ. νεφελ-ηγερέτα) είτε το ρ. ἐγείρω. Το -η- τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως. Για τους επικούς τ. ονομαστικής σε -ă βλ. λ. νεφεληγερέτα].